Veelgestelde vragen
Internationale Kinderontvoering
Ja, leeftijd is belangrijk. Artikel 4 van het verdrag stelt dat het verdrag houdt op van toepassing te zijn zodra het kind de leeftijd van 16 jaar bereikt. Dat betekent dat een proces dat is begonnen toen het kind bijna 16 jaar oud was, geen nut heeft wanneer het kind 16 jaar wordt voordat er een rechterlijke beslissing is.
De leeftijd van het kind kan ook op andere manieren van belang zijn.
Kinderinterview
In een internationale kinderontvoeringszaak bijvoorbeeld zal de Nederlandse rechter het kind uitnodigen voor een verhoor als het kind zes jaar of ouder is. Is het kind jonger dan zes jaar, dan kunnen de ouders de rechtbank verzoeken het kind te horen.
Art. 13 deel 1 b van het verdrag
Artikel 13, lid 1, onder b), van het Verdrag bepaalt dat de terugkeer van een ontvoerd kind door de rechter kan worden geweigerd indien er een ernstig risico bestaat dat het kind bij zijn terugkeer naar het land waar het zijn gewone verblijfplaats heeft aan een lichamelijk of geestelijk gevaar wordt blootgesteld, of op andere wijze in een ondraaglijke toestand wordt gebracht.
De jonge leeftijd van een kind kan hierbij van belang zijn. De jonge leeftijd van een kind kan in dit verband van belang zijn, maar is op zichzelf niet doorslaggevend. Naast de jonge leeftijd zullen er bijkomende omstandigheden moeten zijn. Dit is ook het geval wanneer een zeer jong kind na terugkeer in het land van herkomst van de ontvoerende ouder wordt gescheiden omdat deze niet terugkeert. De jonge leeftijd op zich is niet voldoende om te concluderen dat het kind bij terugkeer in een ondraaglijke toestand zal verkeren.
Wat je in de eerste plaats in gedachten moet houden is dat de ouder die zegt dat er toestemming was om het kind te verhuizen, moet bewijzen dat er inderdaad toestemming was.
Maar als je wilt bewijzen dat er geen toestemming was, kun je alles gebruiken wat relevant lijkt om dit te bewijzen. Het kunnen oude e-mails of what's app berichten zijn, waaruit blijkt dat u geen toestemming gaf. Of dat de verhuizing tijdelijk zou zijn. Daarnaast zou je foto's, contracten, gewone tickets of verzekeringspapieren kunnen gebruiken. Je kunt ook verklaringen gebruiken van familieleden of anderen die op de hoogte waren van de plannen. Of verklaringen van werkgevers of schoolleiding.
Tot slot: je kunt zo ongeveer alles gebruiken wat laat zien wat de plannen voor de toekomst zijn.
In Nederland is het een strafbaar feit om een kind weg te houden van de persoon (personen) die het gezag over het kind heeft (hebben). Het wordt 'onttrekking aan het gezag' genoemd. Dit strafbare feit wordt beschreven in artikel 279 van het Nederlandse strafrecht.
Het Nederlandse Openbaar Ministerie heeft een richtlijn geschreven over wat voor soort straf het zal eisen in strafzaken over terugtrekking uit het gezag. U kunt dit lezen richtlijn op de website van de overheid. De vierde categorie zaken betreft internationale kinderontvoeringen.
In 2019 heeft het Hof in Den Haag een vader veroordeeld wegens internationale kinderontvoering. Hij werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 42 maanden. Hij had de kinderen bij de moeder weggehaald toen ze 3 en 8 jaar oud waren. Daarna had hij ze meegenomen naar andere locaties en had hij hun naam veranderd. Hierdoor wist de moeder niet waar de kinderen zich bevonden voor een periode van 11 jaar. U kunt lees deze beslissing op de website van de Nederlandse rechtbanken.
In Nederland is het een strafbaar feit om een kind weg te houden van de persoon (personen) die het gezag over het kind heeft (hebben). Het wordt 'onttrekking aan het gezag' genoemd. Dit strafbare feit wordt beschreven in artikel 279 van het Nederlandse strafrecht.
Het Nederlandse Openbaar Ministerie heeft een richtlijn geschreven over wat voor soort straf het zal eisen in strafzaken over terugtrekking uit het gezag. U kunt dit lezen richtlijn op de website van de overheid. De vierde categorie zaken betreft internationale kinderontvoeringen.
In 2019 heeft het Hof in Den Haag een vader veroordeeld wegens internationale kinderontvoering. Hij werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 42 maanden. Hij had de kinderen bij de moeder weggehaald toen ze 3 en 8 jaar oud waren. Daarna had hij ze meegenomen naar andere locaties en had hij hun naam veranderd. Hierdoor wist de moeder niet waar de kinderen zich bevonden voor een periode van 11 jaar. U kunt lees deze beslissing op de website van de Nederlandse rechtbanken.
Het verdrag geeft geen definitie van "gewone verblijfplaats". Het is echter duidelijk dat de lidstaten een ondubbelzinnige interpretatie van het verdrag moeten hanteren.
De gerechtelijke uitspraken van het Europese Hof van Justitie geven verschillende criteria om de gewone verblijfplaats van de kinderen te bepalen.
De gewone verblijfplaats van een kind komt overeen met de plaats waar hij in feite het middelpunt van zijn leven is. Het gaat om de plaats die een zekere integratie van het kind in een sociale en familiale omgeving tot uitdrukking brengt. Het gaat om de plaats die een bepaalde integratie van het kind in een sociale en familiale omgeving tot uitdrukking brengt. Het gaat over de plaats die een bepaalde integratie van het kind in een sociale en familiale omgeving tot uitdrukking brengt. en de verhuizing van het gezin naar die staat, de nationaliteit van het kind, de plaats waar en de omstandigheden waaronder het kind naar school gaat, de talenkennis van het kind en de familie- en sociale banden in die staat.
Er zijn twee verschillende manieren waarop een ouder het kind kan ontvoeren.
De eerste is door het kind naar een andere staat te brengen zonder toestemming van de andere ouder. Dit is alleen het geval als de andere ouder het (gezamenlijke) gezag over het kind heeft.
De andere is door het kind niet terug te sturen naar de thuisstaat, zonder toestemming van de andere ouder. Ook hier geldt dat de andere ouder (gezamenlijk) gezag moet hebben, zodat er sprake is van een internationale kinderontvoering. Deze vorm van ontvoering kan bijvoorbeeld plaatsvinden na een vakantie in een ander land.
Als u een Nederlandse rechterlijke uitspraak heeft waarin staat dat u een bezoekregeling met uw kind heeft, kan de politie u helpen om toegang tot uw kind te krijgen. De politie kan terughoudend zijn. Als er bijvoorbeeld een beslissing van de kinderbescherming is die (een deel van) de voogdij heeft, kan de politie weigeren om de beslissing ten uitvoer te leggen.
U kunt overwegen om aangifte te doen van een strafbaar feit door de andere ouder. In Nederland is emotionele mishandeling (dwangmaatregelen) geen strafbaar feit. (In het Verenigd Koninkrijk, Wale, Schotland, Ierland, Australië, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten is het een strafbaar feit).
U kunt zich melden:
- Het kind uit uw voogdij houden / u de toegang tot uw kind ontzeggen
- Het kind zonder reden van school houden
- Smaad of laster
Aangifte van het strafbare feit kan leiden tot nieuwe informatie, door de hulp van de politie. U kunt ook vragen om een kopie van alle politieregistraties waarbij uw kind betrokken is. En natuurlijk zal de Nederlandse officier van justitie zo nodig een verzoek om internationale rechtsbijstand indienen.
U kunt op de website van de HCCH zien welke landen het verdrag hebben ondertekend en op welke datum dat is gebeurd:
https://www.hcch.net/en/instruments/conventions/status-table/?cid=24
De HCCH heeft een spreadsheet gemaakt met de aanvaarding van de toetreding tot het Verdrag inzake de ontvoering van kinderen:
https://assets.hcch.net/docs/d796ab1c-7137-4376-8564-3dcd7d078e49.pdf
Het verdrag is per definitie van kracht tussen alle staten die het verdrag hebben geratificeerd.
Als een staat lid is geworden via de toetredingsprocedure van de kunst. 38 van het verdrag, maar het verdrag niet heeft geratificeerd, moet u nagaan of de andere staat de toetreding van de andere staat heeft aanvaard. Indien een staat vóór de andere staat is toegetreden, moet de eerste staat de toetreding van de tweede staat aanvaarden.
Als het thuisland van het kind geen lid is, maar het land waar het kind op dat moment verblijft wel lid is, kunt u nog steeds gebruik maken van het verdrag en een terugkeerbesluit vragen in het land waar het kind verblijft.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken houdt de landen bij die het verdrag afdwingen en onderhoudt een soortgelijke website: https://travel.state.gov/content/childabduction/english/country/hague-partycountries.html
U zult dus de datum van toetreding, de datum van ratificatie en de eventuele aanvaarding van de toetreding moeten controleren om na te gaan of er een verdragsbasis is tussen de twee landen.
